Sinds ik niks meer koop, wil ik met alles stoppen
Op 1 januari begon ik mijn challenge om een jaar niks te kopen, in de hoop een reset te bewerkstelligen in mijn consumptiepatroon welke allesbehalve duurzaam was. Ik vind dat ik die moet doorbreken. Enerzijds omdat het niet draagbaar is voor onze aarde en anderzijds omdat ik ook niet het gewenste voorbeeld naar onze kinderen uitdraag. Als je dit leest, dan ben je benieuwd naar hoe dat me vergaat. Laat ik beginnen te zeggen dat ik dat ontzettend leuk vind, dus lees vooral verder ;).
Laat ik meteen maar met de deur in huis vallen en toegeven dat ik aan het begin van deze challenge een cruciale fout maakte. Ik meende mijn man te moeten vergezellen in zijn jaarlijkse dry january. Nu heb ik mij tot nu toe altijd verre van deze ongemakkelijke maand gehouden. Vorig jaar slingerde ik enkel de hele maand "saai, saai, SAAI!!" naar zijn hoofd. En snapte ik sowieso niet waarom je in deze pandemie je ook nog de geneugten des levens wil onthouden die nog wél toegankelijk zijn.
Echter dit keer vond ik dry january wel ietwat nodig na een vochtige decembermaand, omdat het weekend zich steeds vroeger aandiende en ik het op woensdag ook steeds vaker al tijd vond voor een wijntje. Met het risico nu al als alcoholist te worden gezien is het wellicht goed om te melden dat ik weliswaar een regelmatige drinker ben maar tevens een zeer matige. Enfin, ik voelde me ook wel wat overmoedig door mijn jaar niks kopen challenge, dus hoppa ik doe ook mee aan dry january. Nou dat viel even tegen. Het was moeilijk om te onderscheiden of ik de eerste week van januari zo chagrijnig was omdat ik niks kon kopen óf omdat ik geen glas wijn kon drinken. Ik was me echter toch een partijtje chagrijnig.
"Meedoen aan de nationale tuinvogeltelling had weinig zin gehad, want ik had niet bepaald een aantrekkende kracht op mijn omgeving."
Meedoen aan de nationale tuinvogeltelling had weinig zin gehad aangezien ik niet bepaald een aantrekkende kracht op mijn omgeving had. Je leest het al, ik had het de afgelopen maand eigenlijk wat drukker met dry january dan met niks kopen. Disclaimer; ik had mezelf wel een soort light versie toegedicht dus ik heb van de 31 dagen 5 dagen wél iets gedronken. Resumerend vond ik het toch zinvol mee te doen met mijn slappe aftreksel van dry january. Het casual glas wijn "omdat het kan" heb ik namelijk wel uit mijn systeem gekregen; oftewel winst! Maar het feit deze uitdagingen tegelijkertijd te starten, dat werkte niet bepaald feeststemming verhogend en was niet per se mijn beste idee.
De eerste horde
Terug naar niks kopen; op 5 januari had ik de eerste horde te nemen, namelijk de verjaardag van onze oudste dochter. Het cadeautje had ik al in december gekocht, maar de versiering niet. Normaliter slinger ik voor elke verjaardag even door de Hema om mijn winkelmandje vol te gooien met slingers, (folie) ballonnen, speciale cijferkaarsjes van de leeftijd, die in praktijk een brandduur van welgeteld 3 seconden dienen en andere zooi. Nu moest ik het doen met de versiering die ik nog had, echter niemand heeft iets gemist. Gelukkig had ik nog wel enkele simpele kaarsjes die ik dit keer, in plaats van weg te gooien, afwaste zodat ik ze over zes maanden weer kan gebruiken voor de verjaardag van onze jongste. Normaliter tors ik ook nog even naar de kledingwinkel voor een feestoutfit voor de jarige. Ook die werd niet gemist. Een tweedehands Elsa jurk werd door dochterlief uit de kast getrokken en ze straalde erin als nooit te voren. Ik maakte bij deze verjaardag nog de beginnersfout om niet het pakpapier te bewaren, maar die fout herstelde ik drie dagen later al snel op mijn eigen verjaardag.
Ik maakte de afgelopen maand home made, second hand cadeau pakketjes zowel voor kinderen als volwassenen en ik vond ze, al zeg ik het zelf, goed geslaagd! Zo maakte ik een vriendin blij met een mooie fancy dress die ik slechts 3 keer heb gedragen. Toen onze oudste dochter haar zwemdiploma behaalde, maakte ik een popcorn puntzak in plaats van een bloemetje te kopen en het cadeautje dat manlief kocht, verpakte ik in oude kranten. Dit leidde tot enige irritatie bij hem en ondanks dat hij al halverwege de buren was om pakpapier te halen wist ik hem er toch nog van te overtuigen dat ik er echt wel iets leuks van wist te fabriceren. Nu ben ik niet zo creatief, maar het resultaat viel wel in de smaak. Dat in tegenstelling tot de traktatie op haar verjaardag, waarbij ik weer eens oog in oog kwam te staan met het fenomeen: #momguilt.
Onze school hanteert een - bij voorkeur gezond - traktatiebeleid. Daar schik ik me graag naar, conformistisch als ik ben. Dit en het feit dat ik dus niks onzinnigs mocht kopen én ik zelf al eens een oproep deed tegen de plasticzooi die ik met regelmaat terugvind in de schooltas, maakte dat de opties wel ietwat beperkt waren. Uit drie "semi-healthy & no waiste" opties koos dochterlief voor de lieveheersbeestjes. Met de beperkte knutselkwaliteiten die ik bezit was ik best tevreden met het resultaat. Toen ik haar ophaalde en ik vroeg hoe het trakteren was geweest gaf ze enigszins beteuterd aan dat veel kindjes hadden bedankt voor haar traktatie. Dit alles ondersteunend met de schaal in haar armpjes met nog te veel lieveheersbeestjes retour waarbij ze aanvulde dat dat bij de plastic- en snoep-traktaties nooit het geval was. Je zult begrijpen dat mijn moederhart een beetje (lees;
in zijn geheel) brak en ik eigenlijk al mijn goede voornemens daar en op dat moment overboord wilde gooien. Toen mijn momquilt wat gezakt was realiseerde ik me ook dat als dit het niveau van ongemak is dat onze kinderen hebben te verduren, we ons intens gelukkig mogen prijzen. Maar volgend jaar ga ik toch maar weer voor een traktatie met een hoger suikergehalte, dat zul je begrijpen.
Verder vond ik het eigenlijk wel rustig om geen impuls aankopen te doen en kwam ik erachter dat ik nagenoeg nog niks gemist heb. Kaarsjes staan wellicht nog het hoogst op de "wat ik mis" lijst. Daarnaast had ik laatst een vermakelijke droom toen ik er in mijn droom achter kwam dat ik nooit iets had gezegd over "tweedehands kopen". In mijn droom was ik dan ook extatisch over dit scala aan mogelijkheden en had ik in mijn slaap nog net niet Vinted opnieuw geïnstalleerd. Na het ontwaken was het dan ook van een koude kermis thuiskomen toen ik me realiseerde dat dat toch écht niet bij de challenge zit inbegrepen. Dromen zijn wat dat betreft nog steeds bedrog, maar laten we vooral niet meer refereren aan Marco Borsato.
Tot nu toe zie ik alleen maar voordelen en er wordt wat meer een beroep gedaan op mijn creativiteit. Ook is het fijn om aan het eind van de maand nog geld over te hebben in plaats van aan het eind van mijn geld nog een heel stuk maand. Dus toen mijn zus vroeg of ik mee wilde naar Into the great wide open op Vlieland had ik daadwerkelijk nog geld om een ticket te kopen. Want ja, ik ben weliswaar gestopt met onnodige aankopen, maar stoppen met genieten, dát niet! Op naar maand 2!
Het begin van mijn avontuur - een jaar niks kopen | de 2022 challenge - gemist?
Mijn eerste column in deze serie lees je hier...
Wat ik het afgelopen maand o.a. niet kocht, maar anders sowieso wél gekocht zou hebben:
Onnodige versieringen voor verjaardag van dochterlief
Nieuwe outfit voor verjaardag
Nieuwe kleding of andere ongein tijdens mijn weekendje Vlieland
Wanten, ik ben erachter dat wanten toch een stuk handiger zijn dan handschoenen
Een stoffen vlaggenlijn voor de verjaardagen, die ga ik volgend jaar sowieso kopen!
Een boek, ik koop maandelijks echt minimaal één boek
Het spel '50 grappige spellen voor onderweg'
Volg je ons al op Instagram? Mis niks en follow us... link below!